Alex lag met Pasen in het ziekenhuis: ‘De tijd op de IC is de zwartste periode uit mijn leven geweest’
21 maart 2024 · 20:09
Update: 22 maart 2024 · 08:05
Twee jaar geleden staat het leven van Alex Fijten volledig op z’n kop als hij in het ziekenhuis hoort dat hij een tumor van vier centimeter in zijn lichaam heeft. Het blijkt het begin van een lange weg vol ziekte en strijd. Alex balanceert zelfs een tijd op het randje van de dood. En nog steeds is hij herstellende van deze zware periode. Toch blijft hij dankbaar dat hij er nog is: ‘’Het is tijd om een nieuw, onbeschreven hoofdstuk te gaan starten.’’
Rond kerst 2022 begint Alex zich slecht te voelen. Eten houdt hij niet binnen, hij valt kilo’s af en er wordt vocht in zijn maag gevonden. ‘’In eerste instantie dachten ze dat ik slechte nieren had’’, vertelt Alex. ‘’De waardes daarvan waren zo erg achteruitgegaan, dat ze spraken over dialyse. Ik ben toen met spoed naar het ziekenhuis in Maastricht gebracht. Na een uitgebreidere scan bleek het toch om iets anders te gaan.’’
De artsen vinden een tumor van vier centimeter in Alex’ lichaam. Er wordt kanker geconstateerd, maar er zijn geen uitzaaiingen. De tumor wordt verwijderd, maar al snel treden allerlei complicaties op. ‘’Ik heb in totaal een half jaar in het ziekenhuis gelegen’’, geeft Alex aan. ‘’Ik heb ieder seizoen wel voorbij zien komen. Nadat een week op de intensive care, woog ik nog maar 52 kilo. Het was toen echt kantje boord.’’ Alex kan op dat moment niets meer en wordt door meerdere verpleegkundigen tegelijk verzorgd. Ook wordt hij – vanwege corona - in isolatie gezet. ‘’Die tijd is de zwartste periode uit mijn leven geweest. In totaal heb ik drie bloedingen gehad. Eén keer was het zo ernstig, dat mijn vader een telefoontje kreeg dat ik het niet meer zou redden.’’
‘Dat was de eerste keer dat ik hem weer zag’
Gelukkig wordt de situatie van Alex met de tijd stabieler. Maar dan ontstaan er grote zorgen over de gezondheid van zijn vader, die geheel onverwachts een beroerte (CVA) krijgt. In deze roerige tijd kunnen vader en zoon er niet voor elkaar zijn. ‘’Mijn goede vriend Patrick is toen met mijn vader naar Maastricht gereisd om mij op te zoeken. Dat was de eerste keer dat ik hem weer zag in hele lange tijd.’’
Alex wordt overgeplaatst naar het zorghotel in Roermond, zodat hij en zijn vader vlak bij elkaar kunnen liggen. ‘’Mijn vader lag op kamer 707 en ik op 708. Dat jaar hebben we daar Pasen gevierd. Nu twee jaar geleden.’’ Kort nadat Alex een tijd later eindelijk ontslagen wordt uit het ziekenhuis, overlijdt zijn vader. Het ondenkbare gebeurt helaas toch. Herstel en rouw moeten een plekje naast elkaar weten te vinden.
‘Ik heb een tweede kans gekregen’
Anno 2024 is Alex nog steeds herstellende van zijn ziekte. Hij is schoon verklaard, maar moet nog regelmatig op controle. ‘’Humor, mijn geloof en mijn goede vrienden hebben mij door de vreselijke tijd heen getrokken’’, geeft Alex aan. ‘’De ene dag gaat het goed en de andere dag minder. Er is veel veranderend. Zo ben ik verhuisd naar een aanleunwoning bij een verzorgingstehuis. Ik woonde in een groot huis met een tuin, maar daar heb ik de kracht niet meer voor.’’ Toch ziet Alex ook de stappen die hij heeft gezet. ‘’Ik ben veel verder dan ik twee jaar geleden had durven denken, toen ik nog maar 52 kilo woog en in een rolstoel zat. Nu loop ik weer, kan ik autorijden en doe ik regelmatig leuke dingen met mijn hartsvriendin Paula en goede vriend Patrick.’’ Ook doet Alex veel voor zijn kerk. ‘’Dat doe ik al vanaf jongs af aan. Afgelopen kerst ben ik weer als acoliet (misdienaar in de katholieke kerk) aan de slag gegaan.’’
Terwijl we het gesprek voeren, is Alex op een zorgboerderij. Hier is hij drie dagen in de week om te werken aan zijn herstel. Op deze zorgboerderij lopen meer mensen die kanker hebben gehad, maar ook dementerenden of anderen die iets heftigs hebben meegemaakt. ‘’Ik probeer hier tot rust te komen om alles weer op een rijtje te kunnen zetten en mijn leven weer op te pakken. De afgelopen twee jaar is heftig geweest, met een hele lange nasleep. Ze denken toch dat ik misschien een bepaald trauma heb opgelopen.’’
Desondanks is Alex ontzettend dankbaar dat hij er staat. ‘’Ze dachten op een bepaald punt dat ik het niet zou halen, maar ik ben er nog! Ik heb een tweede kans mogen krijgen.’’ En dat doet hem denken aan het paasverhaal: ‘’Toen ik op de IC lag, heb ik net zo gebeden als Jezus voordat Hij opgepakt werd om te worden gekruisigd. En ik ben er nog. Waarom weet ik niet, maar ik ben er heel dankbaar voor.’’
Wat betekent Pasen voor jou?
‘’Pasen is voor mij het mooiste feest. Vooral nu ik dit heb meegemaakt heeft Pasen een nog diepere betekenis gekregen. Ik sluit een zwarte periode af en begin een nieuw leven. Een nieuw en ongeschreven hoofdstuk.” Alex wil graag nog een paar afsluitende woorden meegeven: ‘Geniet van het leven, want het duurt maar even want de morgen is ons nooit beloofd’.’’
