Advies van Paulus: 'Denk aan jezelf als geworteld en gegrondvest in de liefde.'

…álles is van u. 
Maar u bent van Christus 
en Christus is van God.
– 1 Korintiërs 3 vers 22b en 23

Een aantal zomers geleden ging ik naar een dansvoorstelling van Parsons Dance Company. Dat gezelschap is opgericht door David Parsons, een van de vooraanstaande, hedendaagse choreografen in de wereld. Hun voorstellingen zijn verbluffend.

Tegen het eind van de show was er een solonummer. Alle lichten gingen uit, op één witte spotlight na die een mannelijke danser verlichtte die alleen achterop het podium stond. De muziek begon te spelen en hij begon te bewegen en toen gebeurde er iets schokkends – hij begon te vliegen.

Niet echt.
Maar zo voelde het.

Het volgende gebeurde: ze doofden het toneellicht en deden een stroboscooplamp aan waarvan het licht veel langzamer pulseerde dan de lichtingstijd van een normale stroboscoop. Als het licht uit was nam de danser een aanloop in het pikkedonker en sprong zodat hij, wanneer het licht aanging, in de lucht hing en dan ging het weer uit en landde hij en rende en sprong weer, net voordat het weer aanging… Vanuit het gezichtspunt van het publiek kon je hem alleen zien wanneer hij in de lucht was; dan weer hier, dan daar verschijnend, steeds weer op andere plekken boven het podium.

Het effect was overweldigend.

Woorden schieten altijd tekort, en toch moet je het ermee doen

Mensen gingen zichtbaar rechtop zitten in hun stoel, hapten hoorbaar naar lucht, en begonnen toen te klappen en te juichen, maar niet te veel want het was zo boeiend dat je amper energie had om iets anders te doen dan gewoonweg staren. We wisten dat er een verklaring was – die stroboscoop was niet zo moeilijk om uit te puzzelen – maar de verrassing en de schok benamen je de adem. Je ogen zagen iets wat je niet kon geloven, terwijl je hersenen tegelijkertijd probeerden te begrijpen waar je nou precies naar zat te kijken. De timing, de geniale choreografie en de hoogte van zijn sprongen, zorgden gezamenlijk voor een verbluffende ervaring. Zo eenvoudig en toch zo moeilijk en schitterend.

(Voor wie nu vergaat van nieuwsgierigheid, kijk hier voor een slap aftreksel.)

Ik vertel je over dit moment, omdat ik – terwijl ik dit typ – me ervan bewust ben hoe mijn woorden tekortschieten in hun poging om jou dezelfde ervaring te bezorgen als ik toen had. Ik kan alleen maar wijzen, delen, proberen om het uit te leggen, m’n best doen om mijn ervaring in taal te vangen (en je naar YouTube sturen voor een kort filmpje dat geen recht doet).

Wat ons brengt bij de Bijbel.

Tegengif voor belachelijke discussies

Denk eens na over die uitdrukking die Paulus gebruikt aan het eind van 1 Korintiërs 3: álles is van u. Dat is zo groot, dat is bijna te groot, vind je ook niet? Het is zo overvloedig en enorm en alomvattend en bevestigend en uitbundig en vrolijk en positief en aangrijpend en inspirerend en stichtend en pittig en gewaagd – vooral omdat hij dat met opzet doet.

Zijn vrienden in Korinte zijn bekrompen, verdeeld, klein geworden, ze zitten vast in die eeuwige, belachelijke discussies over wie ze liever hebben en wie beter is en aan wiens kant ze staan en wie ze volgen en wie meer gelijk heeft…

Hij doet hier wat hij kan om ze uit hun kleinzieligheid te halen, en begint met opzet over de verdeeldheid onder hen en roept hen op om de waarheid te roemen, ongeacht door welke leraar die gebracht werd – maar dan gaat hij verder. Leven en dood en de wereld en het heden en de toekomst, het lijkt alsof hij doelbewust probeert om hen te overdonderen met het gegeven hoeveel er toebehoort aan hen.

Ik wijs hierop omdat veel van de discussies die mensen voeren over de bijbel ontzettend saai zijn. En irrelevant. En afleidend. En onbetekenend.

Er is een tijd en een plaats voor zo’n beetje elke vraag, maar de schrijvers van de Bijbel schreven over deze dingen zodat anderen zouden ervaren wat zij hadden ervaren.

Paulus en de diepste werkelijkheid van het heelal

Kijk eens naar deze zin van Paulus:
Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die hij ons gegeven heeft in Christus Jezus, onze Heer. (Romeinen 8 vers 38 en 39)

Wat betekent het om nooit gescheiden te zijn van liefde?

Is dat hoe jij elke dag leeft?

Word jij er in elke gedachte constant aan herinnerd dat liefde de basis van je wezen is?

Paulus schrijft dit, omdat het zijn ervaring is dat niets – en dit is een man die werd gegeseld en schipbreuk had geleden en vele aanslagen op zijn leven had doorstaan en was verraden en tegenslag had gekend – niets hem ervan kan overtuigen dat liefde niet de diepste werkelijkheid van het heelal is.

Dit is een man die het ergste heeft doorstaan wat mensen elkaar kunnen aandoen en in reactie daarop ontkent hij dat niet, en hij zegt ook niet dat het niet vreselijk was of vernederend en hij beweert ook niet dat er geen momenten waren waarop hij wel had willen sterven, maar zijn antwoord bestaat opnieuw en opnieuw en opnieuw uit de bevestiging dat er een liefde bestaat waarvan we niet gescheiden kunnen worden…

Dit is dé reden om de Bijbel te lezen

Is dit het onderwerp waarover mensen praten tijdens Bijbelstudies? Want waarom zou je anders lezen in deze verzameling boeken? Je leest dit boek omdat je daar meer van wilt, ja toch? Je wilt die liefde en genade en blijdschap ervaren, je wilt het absorberen met elke porie van je wezen, je wilt de wereld, en nog specifieker je eigen leven zien als een beeldscherm waarop die liefde getoond wordt.

Of wat denk je van deze zin van Paulus:
Moge hij vanuit zijn rijke luister uw innerlijke wezen kracht en sterkte schenken door zijn Geest, zodat (…) u geworteld en gegrondvest blijft in de liefde. Dan zult u met alle heiligen de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte kunnen begrijpen, ja de liefde van Christus kennen die alle kennis te boven gaat, opdat u zult volstromen met Gods volkomenheid.  (Efeziërs 3 vanaf vers 16)

Van deze houd ik:

de lengte en de breedte, de hoogte en de diepte van de liefde van Christus.

Geweldig toch?

Hij schrijft omdat hij wil dat zijn lezers geworteld en gegrondvest blijven in de liefde, onwankelbaar en moedig, gegrond in de realiteit van deze liefde.

Hij schrijft aan zijn vrienden in Efeze:
Moge uw hart verlicht worden. [Efeziërs 1 vers 18]

Als mensen je vragen waarover de Bijbel gaat, wat is dan jouw antwoord? Dat het gaat om steeds meer verlicht worden?

Want dat is wel hoe Paulus het stelt.

Ga met een mantra de dag tegemoet

En wat betekent dit nu voor ons?
Probeer eerst dit: herhaal deze tekst álles is van jou als een soort mantra door de dag heen. Schrijf het op de muur of op je hand of maak er een screensaver van. Als je iets tegenkomt wat mooi is, iets wat je inspireert, wat je raakt, wat je pakt, herhaal dat dan tegen jezelf. Laat het groeven trekken in je zenuwbanen. Laat het het liedje zijn waarnaar je luistert. Laat het zich etsen in je hart. Laat het je geest openen. Laat het je zicht geven op wat je al die tijd hebt gemist, tot dit moment.

Ten tweede schrijft Paulus, omdat zijn ervaring van de opgestane Christus hem los maakte. Het maakte hem groter en wijder en meer omvattend en vol van blijdschap en moed en vervuld met verwondering en ontzag.

Je kunt de wereld op deze manier zien.

Je hebt die keuze. Je hebt die mogelijkheid. Je hebt die kans. Wanneer je, door de dag heen, geconfronteerd wordt met de gebruikelijke ergernissen en verdriet, let eens op wat dat met je doet. Herinner jezelf eraan dat alle dingen van jou zijn.

Denk aan jezelf als geworteld en gegrondvest in de liefde. Als je bezig bent met mensen met enorm verschillende achtergronden en visies, wees dan de eerste om datgene wat goed en waar en mooi is tussen jullie te roemen, ongeacht waar het vandaan komt, wie het zegt of hoe het zo ter sprake kwam.

Als je wordt omgeven door kleine, kille, nietige en kleingeestige stemmetjes, luister er dan niet langer naar. Als je deel uitmaakt van een groep of gemeenschap die je leegzuigt, ga er dan niet meer naartoe. Als je omgaat met mensen die je maar blijven vertellen hoe je niet bent zoals ze vinden dat jij moet zijn, vertel ze dan vriendelijk dat je hebt gehoord wat ze zeggen en dat ze nu moeten ophouden met hun geklets.

Alle dingen zijn van jou.

Momenten die je wegblazen

Al duizenden jaren hebben mensen God ervaren en dat maakte hen sprakeloos. Momenten waarop het stroboscooplicht aanging en de danser leek te vliegen, momenten waarop ze overeind schoten in hun stoel, met open mond, weggeblazen.

Alle godsdienst, alle spiritualiteit, alle doctrine, alle dogma, alle geloven, alle geloofsuitingen, dat alles begon daar, met een adembenemende ervaring.

Het is jouw uitdaging om te leven vanuit de aanname dat niets jou kan scheiden van de liefde van Christus, dat nieuw leven echt mogelijk is, dat God zo dichtbij is als je adem, dat het heelal aan jouw kant staat en dat alle dingen van jou zijn.