Aart Staartjes: “Ik ben niet gelovig te branden”

Aarts socialistische vader had niets met het geloof en hoewel zijn moeder christelijk was speelde haar geloof geen grote rol in het gezin. De spanningen van de oorlog zorgden er echter voor dat er toch voor het eten gebeden werd en dat Aart van zijn moeder naar de zondagsschool moest. Want: baat het niet, dan schaadt het niet.

“Ik herinner me dat ze het daar steeds over een Heiland hadden. Van een weiland had ik weleens gehoord, maar ik had geen idee wat een Heiland was.” Na bombardementen dichtbij het huis van de familie Staartjes werd het te gevaarlijk om nog langer naar de zondagsschool te gaan. “Dat vond ik niet erg, ik snapte er toch niets van.”

Machtig mooi

Als Aart later op de kweekschool voor onderwijzers zit, krijgt hij meer waardering voor de Bijbel. Hij krijgt daar les van een dominee die prachtig kan vertellen. “Ik vond die man fantastisch. De verhalen waren machtig mooi.” Als de IKON hem later vraagt om op televisie Bijbelverhalen te vertellen hoeft Aart daar dan ook niet lang over na te denken. “‘De verloren zoon’ bijvoorbeeld is een prachtig moralistisch verhaal, zoals je dat ook in andere boeken kunt lezen.”

Duikplank

Ondanks zijn interesse in de Bijbel noemt Aart zichzelf niet gelovig. “De Bijbel is voor mij niets anders dan een levensles. Het gaat over hoe we met elkaar om moeten gaan. Ik spring van de duikplank af, omdat ik weet dat ik kan zwemmen, maar als ik wist dat ik niet kon zwemmen zou ik niet springen. Ik kan het niet geloven. Ik ben niet gelovig te branden.”

Toch ziet Aart wel de waarde die geloof kan hebben. “Ik vind het wel mooi als mensen geloven. Godsdienst verbindt mensen met elkaar, dat is belangrijk.”