‘25 procent van de jongeren heeft naaktfoto’s van zichzelf’
Voorlichter waarschuwt voor dode hoek van sexting
Wie een kind heeft dat dit jaar voor het eerst naar de middelbare school gaat, heeft vaak vooraf de route al met zijn kind gefietst. Prima voorbereiding, zou je denken. Toch zien ouders andere gevaren snel over het hoofd. Zoals sexting. “Het is echt naïef om te denken dat jouw kind daar niet gevoelig voor is of dat hem of haar op dit gebied niets kan overkomen.”
Sexting is het versturen van seksueel getinte foto’s of berichten, via WhatsApp, sms, Facebook, Snapchat, Instagram en Twitter. Trainer en adviseur Wico Verbaan van onderzoeks- en recherchebureau Restment adviseert scholen en traint docenten en ouders onder andere in het voorkomen, signaleren en handelen in gevallen van sexting.
Veel ouders zullen denken: mijn kind doet dat niet.
“Er zijn inderdaad veel ouders die denken dat hun kind zich keurig aan de regels houdt. Maar dat is echt naïef. Uit onderzoek in 2017 en 2018 blijkt dat 50 procent van de scholieren te maken heeft met sexting. En 25 procent heeft naaktfoto’s van zichzelf in bezit. Ik vind dat schokkende cijfers. Dat betekent dat de helft van een klas met dit thema bezig is. En op algemeen-christelijke, gereformeerde en reformatorische scholen liggen deze cijfers zeker niet lager.”
Waarom doen jongeren mee aan sexting?
“Die vraag is moeilijk te beantwoorden. Ik denk simpelweg omdat het kan. De drang naar seksuele ontwikkeling is er altijd al geweest, maar het is nu zo gemakkelijk gemaakt om dingen te vinden en te delen; dus doen we het. Bovendien realiseren jongeren zich nog niet dat de online wereld een echte wereld is geworden. Een jongere die betrokken was geraakt bij sexting, zei eens tegen mij: ‘Dit had ik nooit op straat gedaan.’”
Op welke signalen van je kind moet je als ouders letten?
“Als ouder ken je je kind en weet je welk gedrag bij hem past. Ik vind dat elk afwijkend gedrag – slecht slapen, opeens stotteren, te veel op de telefoon zitten – voor ouders aanleiding moet zijn om het gesprek aan te gaan. Is er iets? Kan ik wat voor je doen? Realiseer je daarbij dat je het als ouders op dat vlak nooit goed doet, want je kind zal altijd denken: heb je hem of heb je haar weer. En heb je een duidelijk vermoeden? Vraag en prik door.”
En als het kwaad al is geschied?
“Ook dan geldt: praat met je kind. Omarm hem of haar, en veroordeel niet. En schakel hulpverlening in: school, politie of professionele hulp.”
Is praten niet te simpel?
“Het lijkt inderdaad een te makkelijk advies. Toch zie ik bij ouders nog veel terughoudendheid en schaamte om het erover te hebben. En met praten voorkóm je het ook niet. Maar zoals je je kind waarschuwt voor de dode hoek van een vrachtwagen als hij naar school fietst, zo zorg je er bij gesprekken over sexting voor dat je kind weet wat de gevaren zijn en waar de grenzen liggen. Bovendien biedt zo’n gesprek kansen om het met je kind te hebben over christelijke normen en waarden en hoe je die vormgeeft in je leven. God heeft ons regels gegeven, niet om onze pret te bederven, maar juist om ons te beschermen.”
Beeld: Shutterstock
Geschreven door
Mirjam Hollebrandse
