'Denk vooral niet dat je faalt als je angstig bent'

Inmiddels organiseert ze regelmatig ‘schitteravonden’ voor vrouwen. Tijdens Eva’s Vriendinnenweekend 2020 zou zij spreken over het thema Get dressed for the battle, dat inzoomt op de wapenrusting in Efeziërs 6. “Ik geniet ervan om vrouwen te enthousiasmeren over wie ze zijn en wat ze kunnen. De wapenrusting zegt veel over wat je van God ontvangt. Denk daar niet te klein over!

Ik houd van een eerlijk, authentiek verhaal waarbij ik goed naar mezelf kijk, maar bovenal naar God. Wie dichter bij Hem komt, komt ook dichter bij zichzelf. Je wordt meer mens wanneer je langer met God door het leven gaat. Meer zoals je door Hem bedoeld bent. Zelf leerde ik dat ik de wijsheid niet in pacht heb. Ik werd teruggeworpen op mijn eigen kleinheid en besefte: ik ben mens, maar tegelijkertijd een kind van de allerhoogste God. Slechter dan ik ooit had gedacht, maar ook mooier. Die dubbelheid houdt je dicht bij jezelf.”

Teleurgesteld

Het leven was niet altijd gemakkelijk voor Jirska. Een relatie van vijf jaar werd verbroken waarna een lange tijd van alleen zijn volgde. “Dat had een flinke impact,” vertelt ze. “Een tijdje wilde ik weinig met God te maken hebben. Dat kwam gelukkig weer goed, maar een nieuwe liefdesrelatie liet lang op zich wachten. Natuurlijk wist ik dat Zijn liefde voldoende zou moeten zijn, maar zo voelde het niet.”

Dan leert ze Jefta kennen. Ze trouwen, krijgen kinderen en het leven lacht hun toe. Tot Jirska botkanker krijgt. “In Efeziërs 6 gaat het over ‘de boze dag’. Het moment dat het erop aankomt. Hoe reageer je dan? Ik vroeg me vooral af: ga ik nu van U houden om wie U bent of om wat U kunt doen in mijn leven? Vanwege de pijn kreeg ik zware pijnstillers en was ik zo stoned als een kanarie. Veel gesprekken met God had ik niet. Maar ik weet nog hoe ik een paar weken voor de operatie ’s nachts wakker lag. Ik liep huilend langs de ledikantjes van mijn kinderen en schreeuwde het uit: ‘Jezus, dóé dan wat!’ Op dat moment zag ik in gedachten hoe Jezus aan het kruis hing. Hij had zijn leven voor mij gegeven. En ik hoorde een stem: Jirs, kijk eens naar mijn kruis! Stel Ik je nog steeds teleur?’ Ineens drong tot me door hoe Hij Zijn leven voor mij gegeven heeft. Zijn liefde raakte me. Ook dat Hij blijkbaar zag hoe teleurgesteld ik was. Je kunt je diepste gevoelens voor Hem niet verborgen houden.”

Angst

“Mijn leven ervaar ik als een tweede ronde,” vertelt Jirska. “Ik wil me niet druk maken, geen burn-out oplopen door te veel werk. Het leven is niet wat het hier is. Na mijn ziek-zijn bezochten we Haïti. We maakten kennis met Compassion en het werk onder de extreem armen. Vooral het leed van vrouwen raakte mij. Ik realiseerde me dat ik echt niet de enige ben die lijden meemaakt. Ik heb ervan geproefd, ervan geleerd en nu wil ik het verzilveren. Daarom ging ik voor Compassion werken waar ik op de afdeling communicatie medeverantwoordelijk ben voor brand- en storytelling. Ik zit aan de ‘vertelkant’ van de organisatie. Jefta werkt voor Open Doors en samen zien wij veel leed. Dat is vormend. Het maakt dat we anders naar het leven kijken.”

Is angst voor Jirska een gepasseerd station? “Ik besefte in mijn ziekte dat ik een keuze had: leven in angst of mijn leven niet door angst laten leiden. Ik wilde bezig zijn met vandaag, niet met morgen. Maar angst mag er wel zijn. Denk vooral niet dat je faalt als je angstig bent. Maar weet dat er Iemand is naar wie je toe mag gaan. Misschien is de angst dan niet meteen weg, maar er groeit een diep besef dat Zijn eeuwige handen jou dragen. God helpt je opstaan en ontmoet je op een heel diep level, op zielsniveau. Daar heb ik de vrede met God leren kennen die ik niet kan verklaren, maar die maakt dat ik vaste grond voel.”

Waardevol

Jirska is enthousiast over God en de rol die Hij speelt in haar leven. “Ik denk dat ik het leven nu meer beleef zoals Hij het oorspronkelijk bedoelde voor een mens: een relatie hebben met Hem en van betekenis kunnen zijn. Je leeft niet zomaar. God maakt dat ik me waardevol en geliefd voel. Hij daagt mij uit om hetzelfde te doen: dingen zeggen en doen waardoor een ander zich ook waardevol en geliefd voelt. Ik kan klein doen over mijn talenten, karakter en invloedssfeer. Maar ik denk liever: op dit kleine stukje aarde wil ik een Eva zijn. Eva betekent ‘de leven gevende’. Dat wil ik: leven voortbrengen, iets moois toevoegen aan het leven van een ander.”

Ze vervolgt: “Jezus betrok vrouwen voortdurend bij Zijn leven en missie. Zij zorgen voor Hem, onderhouden Zijn missie financieel, zijn bij Hem als Hij sterft en zijn de eersten die Hem na Zijn opstanding ontmoeten. Dankzij Lydia, de purperverkoopster, is het evangelie in Europa gekomen. Door de coronacrisis leven we nu in een bizarre tijd. Ik hoop dat deze periode ons weer brengt bij waar we goed in zijn: doorgeven wat we van God hebben ontvangen. Mensen laten merken dat hun leven waardevol is en dat er een Vader is die op hen wacht. Net als Jezus het evangelie leven.”

Eenvoud

Met de wapenrusting uit Efeziërs 6 had Jirska in eerste instantie weinig. “Ik ben gereformeerd opgevoed en kreeg een nuchtere vorm van geloven mee. Dat er veel meer speelt in de ‘onzichtbare wereld’ heb ik vooral gezien tijdens werkbezoeken in andere culturen. Je moet de duivel niet ‘te veel eer geven’, maar hem ook niet onderschatten. Wees voorbereid op zijn aanvallen. Je plek in het leven is tegelijk een positie in Gods leger waarvoor je niet zonder wapenrusting kunt.

Ik begin eindelijk te leren dat echt leven in de eenvoud zit. Moeder Teresa zei: ‘Als je geen honderd mensen kunt helpen, help er dan eentje.’ Die eenling is kostbaar in Gods ogen en daarom hoef ik me niet te richten op het grote. Ik wil gewoon inzetbaar zijn in Zijn Koninkrijk. Het beste van mijzelf geven aan gezin, kerk, werk en naasten. Mijn leven is niet groots en meeslepend, het is simpel. Maar juist in kleine dingen kun je verschil maken.”

Lees ook het verhaal van Adriana. Zij had last van angsten en kreeg daardoor chronische hyperventilatie: "Op den duur kreeg ik zelfs angst voor de angst”